Recensie Holy Rosita ★★★

Een warme film over een koude neoliberale samenleving levert regisseur Wannes Destoop af met Holy Rosita. Het is zijn langspeelfilmdebuut. En hij is daarbij niet de enige. Ook hoofdactrice Daphne Agten (met heerlijke rollende ogen als haar personage er het hare van denkt) kent haar vuurdoop in deze prent die gaat over een vrouw die mama wil worden, maar zelf hulp nodig heeft om alleen te wonen in een sociale woning. Eigenlijk valt ze wat tussen wal en schip, ze heeft absoluut wat in haar mars, en wil met rust gelaten worden, gewoon haar ding doen en haar gevoel volgen. Maar regelmaat en vooral financiële discipline heeft ze nooit meegekregen. Gevolg: de schulden stapelen zich op, een afbetalingsplan wordt niet nagekomen, en uiteindelijk wordt haar inboedel in beslag genomen door een gerechtsdeurwaarder die vaststelt dat de vrouw hoogzwanger is op dat moment.

Rosita (Daphne Agten) is een vrouw die goedhartig is, het beste voorheeft met iedereen, soms gewoon haar geduld verliest met anderen en dan overgaat tot een radicale beslissing, haar job opgeven in een sociale maatwerkplaats, en vooral houdt van geven eerder dan krijgen. Wellicht daarom ook dat ze zo geliefd is bij de drie kinderen die in haar buurt wonen, maar ook omdat er een natuurlijke warmte en gezelligheid van haar uitstraalt. Ze heeft kortom een hoog moederkloekgehalte en iedereen ziet in haar een vriendin.

Wanneer ze zwanger geraakt, wil ze het kindje houden. Maar haar pleegmoeder Magda ‘Op een bepaalde leeftijd hou je beter je kleren aan’ (Mieke De Groote) die ze Moeke noemt, ziet dat niet echt zitten. Ze wil dat ze opnieuw voor een abortus kiest en stelt voor dat ze een spiraaltje laat plaatsen vermits ze alweer zwanger geraakt is omdat ze de pil vergeten nemen is. Rosita heeft een gat in haar hand, blijkt graag behoorlijk wat uit te willen geven in het lokale lunapark en net dat zorgt ervoor dat Moeke haar bedenkingen heeft. Stel dat Rosita haar kind houdt, zal het dan wel een goede en stabiele toekomst krijgen?

Dat het moederschap nochtans in Rosita zit, blijkt uit haar contact met de zesjarige Chelsey (Cilou David werd gekozen uit een casting met meer dan 100 kinderen en kent in Holy Rosita haar debuut) waar ze dikke vrienden mee is. Rosita wordt geconfronteerd met een dilemma: houdt ze het kindje en volgt ze haar moederinstinct, aangevuurd door enkele vrienden in de buurt die haar daarbij willen steunen, of zet ze de relatie met haar Moeke op de helling die ze nochtans als steun, en niet enkel administratief, nodig heeft?

Holy Rosita, de openingsfilm van het recente Filmfestival in Oostende, is een warme film over een erg geliefde vrouw die ook eens een keer wil houden wat ze gekregen heeft, in plaats van het alweer weg te (laten) doen.

< Bert Hertogs >